تحلیل بقای بیماران سرطان کولورکتال و عوامل پیش آگهی دهنده با استفاده از مدل رگرسیون کاکس

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال به عنوان سومین سرطان شایع در دنیا و چهارمین عامل مرگ از سرطان ها به شمار می رود. عوامل متفاوتی چون عوامل محیطی و ژنتیکی و سبک زندگی بر آن اثر می گذارد. هدف این مطالعه تعیین بقای بیماران ایرانی مبتلا به سرطان کولورکتال و تعیین عوامل پیش آگهی دهنده آن است. روش کار: در این مطالعه بقا، اطلاعات بیماران سرطان کولورکتال تحت درمان در بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش تهران که طی سال های 1385 تا 1387برای درمان به این بیمارستان مراجعه کرده بودند، از طریق پرونده های این بیماران استخراج شد. وضعیت نهایی افراد در سال1390 ارزیابی و ثبت گردید. برای برآورد بقای بیماران روش کاپلان- مایر به دست آمد. اثر عوامل پیش آگهی دهنده توسط مدل رگرسیون کاکس به دست آمد. مقادیر احتمال کمتر از 05/0 از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانه ی بقا برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (35/0 ± 8/38) ماه به دست آمد. میزان بقای یک ساله و پنج ساله به ترتیب 2/79% و 6/39% به دست آمد. اثر متغیرهای متاستاز به سایر ارگان ها در زمان تشخیص، سن، عمل جراحی و درجه تمایز سلولی با استفاده از مدل چند متغیره بر روی بقای بیماران معنی دار بود (05/0>p). بالا بودن سن بیمار، نداشتن جراحی و افزایش درجه بدخیمی تومور با استفاده از رگرسیون کاکس به عنوان عوامل کاهش دهنده بقا معرفی شدند.   نتیجه گیری: میزان بقای پنج ساله بیماران ایرانی در مقایسه با کشورهای غربی کمتر به دست آمد. با توجه به نسبت بالای افراد جوان مبتلا به سرطان کولورکتال در ایران با تشخیص زودتر و برنامه بیماریابی موثرتر می توان بر طول عمر بیماران افزود.